38. "Szkoda że ja mam dwie pięści, a ty masz tylko jedna twarz"

Notka dla effy573 i dla geniusz'a1
Tak powracam do pisania. Dość długa przerwa dała mi wiele czasu na różne przemyślenia na temat tego bloga.
_________________________________________________________________________________

Victoria wyjrzała przez okno. Dzień nie zapowiadał się szczęśliwie Była zamknięta w pokoju i pilnowana przez żołnierzy. Zawsze wychodziła z zamku ćwiczyć. Czyżby jej ojciec tego nie zauważał?
-Tak, oczywiście jest za bardzo zajęty żeby zwracać uwagę na córkę- warknęła do siebie i otworzyła jedną z szaf.
Znajdowała się w niej zbroja, którą dostała od Leony. Była śnieżnobiała.Jej brzeg były złote. Zbroja posiadała niesamowitą moc, a mianowicie nie dało się jej przebić zwykłym mieczem. Na tylnej ścianie powieszony był łuk zrobiony z Drzewa Światłości znajdującego się gdzieś w górach Valonu. Strzały zrobione przez najlepszego rzemieślnika w Ionii nigdy jej nie zawodziły. Tylko dlaczego Cyprian bał się ją puścić na tę bitwę?Victoria skierowała wzrok w stronę zachodzącego słońca i przyszła jej do głowy pewna myśl.


-Jarvan to chyba od Lux- powiedziała Shyvena patrząc na orła
-Jasne- mrukną książę patrząc na posadzkę
-To do ciebie
-Ok
-Jarvan!- warknęła smoczyca
-Co?- zapytał chłopak kierując wzrok na przyjaciółkę
-Trzymaj- powiedziała dziewczyna rzucając mu zwój pergaminu
Chłopak złapał list, ale go rzucił na posadzkę
-Nie przeczytasz?- zapytała Shyvena
-Nie- odparł chłopak
-Dlaczego? Przecież oni mogą cię potrzebować
Jarvan wzruszył ramionami
-Lux obraziła Jarvana IV i teraz książę nie pomoże jej bo uraziła jego dumę- warknęła
-A żebyś wiedziała- powiedział książę obojętnie
-Phi, ja idę im pomóc nie wiem jak ty- powiedziała pół-smok
Jarvan spojrzał na nią zdziwiony
-Nie będę całe życie z tobą trzymać- to powiedziawszy trzasnęła drzwiami
Jarvan przez dłuższą chwile patrzył się w zamknięte drzwi i otworzył list
-Jeśli cokolwiek mnie powstrzyma przed śmiercią to na pewno będziesz to ty- powiedział Jarvan przypominając sobie słowa Lux, gdy miała jeszcze 6 lat

Jarvanie IV!

Nie przeproszę cię, ponieważ uważam że jesteś skończonym idiotą,

ale proszę cię o pomoc, 

wiesz że wojsko Ionii jest za małe, a Noxianie zabiją każdego kto będzie chciał walczyć o ten kraj,

a ja nie należę do takich osób które łatwo odpuszczają

Mam nadzieję że wzbudziłam  w tobie poczucie winy

Lux

Jarvan przeczytał wiadomość kilka razy. Kiedy dotarły do niego słowa blondynki zrozumiał przekaz słów które powiedziała do niego w Ionii. Rzeczywiście był winien Akali przysługę, a może nawet więcej? 

Książę ruszył w stronę schodów. Nagle usłyszał dźwięk otwieranych drzwi.

-Jarvan?- usłyszał znajomy głos

Chłopak zrobił krok w tył i się obrócił

-Fiora? A ty przypadkiem nie miałaś być w Valonie?

-No cóż... za długo tam byłam- powiedziała łamaną polszczyzną*

-Ale widzę że Valoński akcent ci się udzielił

Dziewczyna kiwnęła głową

-Zmieniłaś się odkąd cie ostatnio widziałem

Fiora się uśmiechnęła

-A gdzie Lux i Garen?

-W Ionii...

-A co oni tam robią?

-Walczą z Noxus... a co ty...?- zapytał patrząc na szpadzistkę wychodzącą z pomieszczenia

-No idę im pomóc...

-Będę za 5 minut- odparł książę

Walka toczyła się od dobrych paru godzin. Nie obeszło się bez krwi. Zginęło wielu żołnierzy, a reszta została ciężko ranna. Jedyną osobą która została nietknięta to Karma. Chodziła po polu bitwy unikając ciosów i pomagając reszcie. Nagle szatynka poczuła ostry ból na ramieniu. Odwróciła głowę i zobaczyła biały kieł żmii. Skierowała rękę w tamtym kierunku i wyciągnęła go. Jedyne co dostrzegła to głęboką krwawiącą ranę. Po tym upadła na ziemię.

-Jesteśmy już blisko- powiedziała Irelia

-Słyszeliście to?- zapytała Ahri

-Ale co?

-Lorien prowadź- powiedziała Ahri do swojego konia- Jedźcie sami!

Wszyscy patrzyli na odjeżdżającą lisicę

-Jedźmy już- powiedziała Caitlyn 

Po 10 minutach jazdy. Dotarli do skraju Mrocznej Puszczy. Tam właśnie rozgrywała się wojna. Wszyscy zsiedli z koni, a te popędziły w las. Zelos szukał wzrokiem Karmy, a Vi śledziła każdy ruch Dariusa. Caitlyn spojrzała na grupę oficerów i przyklękła.

-Mam go na celowniku- powiedziała, ale Irelia ja powstrzymała

-Będziesz miała jeszcze okazję- powiedziała- Obecnie nie możemy zdradzić swojej kryjówki. 

Pani Szeryf opuściła ręce .

-Nie widzę jej- szpetną Zelos

-Czy to taka szatynka z wachlarzami?- zapytał Jayce

-Tak, a....

-Tam jest- powiedział Jayce wskazując na nieprzytomna Karmę i pochylająca się nad nią Cassiopetią.

-Zelos- syknęła Irelia

-Irelia bez niej moje życie nie ma sensu

-Wiem, ale jeśli wyjdziemy teraz to oni nas zabiją- Irelia wskazała na wojsko wroga stojące dość blisko

-A jeśli wyjdziemy później to Karma zginie- powiedziała Heket- Skończyłam!

-Ale co?- zapytała Vi

Heket pokazał wystrugany przez nią łuk

-Ubezpieczam was- powiedziała

Caitlyn pierwsza strzeliła w stronę Cassiopeti. Zaraz po tym Ezreal rzucił celną salwą w wojsko Noxii. Heket natomiast skierowała łuk w stronę Katariny. 

Nagle nie wiadomo skąd przed Dariusem pojawił się Kennen i pomachał mu ręką. Noxianin go przyciągną

-Aaa... Shen ratuj!- zawołało Serce Nawałnicy

Kennen został otoczony tarczą i przy nim pojawił się Shen

-No siemasz- powiedział i zaczął z nim walczyć.

Nagle wszyscy skierowali wzrok na Vi i Cassiopetie.

-Szkoda że ja mam dwie pięści, a ty masz tylko jedna twarz- powiedziała Vi 

-Myślisz że się ciebie boję?- odparła Cassiopetia

-To bardzo prawdopodobne